ορθοπτικός

-ή, -ό

1. ο σχετικός με τη διόρθωση τών ελαττωμάτων τής διοφθάλμιας όρασης, όπως είναι ο στραβισμός, η ετεροφορία, η ανεπάρκεια σύγκλισης

2. φρ. α) «ορθοπτικές ασκήσεις» — θεραπεία για την ορθή επικέντρωση τών οφθαλμικών αξόνων

β) «ορθοπτική καμπύλη»

μαθημ. ο γεωμετρικός τόπος τών σημείων κατά τα οποία δύο εφαπτόμενες δεδομένης καμπύλης τέμνονται κατά ορθή γωνία.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. orthoptic < ορθ(ο)-* + οπτικός].